Марихуаната може да се употребува за да се ублажат негативните симптоми кај ова невроразвојно нарушување, но и да се истакнат позитивните страни кај пациентите со Аспергеров синдром.
Како да се користи? Како делува?
Зелена е бојата на новата панделка која го симболизира ова нарушување! |
Аспергеровиот синдром претставува форма на Аутизам која може да се појави во детството, но и подоцна во текот на животот. Симптомите вклучуваат проблеми со социјализација, гласна вокализација, нетипичен говор, емоционална приврзаност или одбивност, проблеми со контролата на гневот и ограничени интереси, кои можат да прераснат во опсесија. Луѓето со Аспергеров синдром најчесто се чувствуваат како да не припаѓаат во општеството. Тие често пати се попаметни, покреативни или повнимателни од своите врсници и можат тоа да го покажат и да успејат во животот, само доколку им е дадена шанса.
Тетрахидроканабинолот (THC) и Канабидиолот (CBD) се двата главни канабиноиди (состојки во канабисот). ТХЦ е психоактивниот канабиноид што го дава блаженото возвишено чувство на еуфорија, додека пак ЦБД не е психоактивен канабиноид и има смирувачко дејство, т.е. го намалува и неутрализира ефектот на ЦБД. Лицата со Аспергеров синдром се препорачува да бараат врсти на Марихуана кои имаат повисоко ниво на ЦБД наспроти ТХЦ од кои може да се направат есктракти - масло и тинктури или пак, прехранбени производи со екстракт од канабис (колачи и сл.) или ректални супозитории за подолготраен ефект. Пушете или вапоризирајте ги цветовите, доколку ви треба брз ефект. Ако имате Аспергеров синдром пожелно е да ги мешате цветовите со листовите, за да внесете поголемо количество на ЦБД.
Анксиозност: Анксиозноста поврзана со Аспергеровиот синдром го оневозможува нормалниот тек на еден продуктивен живот. Канабидиолот го смирува телото и ослободува од стресот. Затоа ако имате Аспергеров синдром особено доколку сте почетник, избегнувајте врсти на канабис со високо ниво на Тетрахидроканабинол, кои може да предизвикаат дополнителна вознемиреност.
Лутина и бес: Лицата со Aспергеров синдром често се доста нестабилни и контролирани од страна на нивните емоции и може да имаат напади на бес не само во детството. Запалете џоинт или вапоризирајте канабис веднаш штом почувствувате дека збеснувате. На тој начин веднаш ќе може да се смирите до ниво кога слободно ќе може да разговарате за вашите чувства.
Гастроинтестинални нарушувања: Луѓето кои патат од Аспергеров синдром може да имаат проблеми со контролата на стресот, поради нивната неможност да ги контролираат своите емоции. Ова често пати доведува до нарушувања на гастроинтестиналниот тракт, како Улцеративен колитис, Воспаление на дебелото црево или Кронова болест. Марихуаната ослободува од болки и има ани-воспалително својство. Доколку кај овие лица се појави анорексија и неухранетост, марихуаната го стимулира апетитот, бидејќи го предизвикува чувството на глад.
Канабисот е делчето кое недостасува во мозокот на пациентите со Аспергеров синдром. |
Несоница: Стресот и депресијата кај лицата со Аспергеров синдром го оневозможуваат квалитетниот целовечерен сон. Канабисот помага при заспивањето и навлегувањето во длабок сон, поради седативниот ефект.
Кога мозокот е пребрз: Аспергеровиот синдром предизвикува неможност луѓето да се сконцентрираат и да комуницираат, поради тоа што мислите им се пребрзи. Марихуаната го забавува процесот на размислување, овозможувајќи им на овие пациенти да размислуваат јасно и да се фокусираат на една мисла/тема во еден момент.
Социјализација: Канабисот може да ги ублажи социјалните фобии, што особено на овие пациенти им овозможува ослободени да излезат од дома и да се социјализираат без потешкотии и без грижи дека ќе се чувствуваат чудно.
Марихуаната може да не им помогне на сите пациенти дијагностицирани со Аспергеров синдром и може да не помогне веднаш. Потребно е да се пробува и да се бара соодветната врста, односно да се испробуваат разни варијации на соодносот на ТХЦ и ЦБД, но и да се пробаат разните начини на консумирање на овој природен лек, за да се пронајде најсоодветниот начин на лекување со канабис којшто е најкорисен за конкретниот пациент.