Повторно да се осврнеме на употребата на марихуаната во ветеринарната медицина. Д-р Даглас Крамер (Douglas Kramer), е убеден дека потенцијалот на растението канабис пред сè е ветеринарен лек. Тој вели дека ветеринарите треба повеќе да се залагаат за рестриктивни прописи за истражување на марихуаната, што може да доведе до нови лекови базирани на канабиноиди за животни!
 |
| Кој не сака трева? :) |
„На Никита ѝ беше многу лошо. Таа престана да јаде“ - се присетува тој. „Ја искористив секоја достапна фармацевтска опција, дури и стероиди. Во тој момент беше во прашање квалитетот на нејзиниот животот и чувствував дека треба да пробам нешто за да го олеснам нејзиното страдање“ - додава тој. Д-р Крамер почна да ја храни Никита со мала количина марихуана. Апетитот на кучето се врати и таа се чувствуваше попријатно за време на нејзините последни месеци, а канабисот да беше меѓу првите опции, најверојатно нејзиниот живот ќе беше спасен. Сега, д-р Крамер е активист и се наоѓа во првите редови во националната дебата во напорите да се донесе медицинска марихуана во ветеринарната медицина. Врз основа на неговиот поглед на медицинските истражувања за марихуаната, д-р Крамер верува дека има доволно докази за поддршка на употребата на марихуаната кај ветеринарните пациенти, како алтернативен или дополнителен третман за постоперативна или хронична болка, како и за палијативна нега или како примарен лек за третирање канцери кај животните.
 |
| Да беше тревата дрога, козите и кравите ќе беа најголеми наркомани |
„Не сакам да давам марихуана како третман на миленичиња ако третманот што го давам не е доволно испитан“ - истакна д-р Крамер. „Мојата позиција е иста како на AMA’s. Ние треба да ја истражуваме марихуаната и понатаму за да го утврдиме нејзиното целокупно лековито дејство“ Меѓутоа, сопствениците на домашни миленици не чекаат на науката. Истражувањето на д-р Крамер покажува дека тие ги хранат со марихуана нивните миленичиња за лекување на пореметувања базирани на однесување, вклучувајки и анксиозност и фобија на бучава, инфекција со вирусната имунодефициенција кај мачки; стоматит; за смирување на болка, гадење и напади; и за стимулирање на апетит. Маслото од канабис, исто така се користи локално за лекување на тумори. Д-р Крамер е изненаден што некои од ветеринарите со потсмев гледаат на потенцијалот на марихуаната како ветеринарен лек.
 |
| Канабис = коноп = трева = плевел = храна |
Тој е фрустриран што толку многу негови колеги не се повеќе ангажирани во област со вистински и потенцијални влијанија за благосостојбата на животните, особено кога се работи за природен лек што не може фатално (смртно) да се предозира и да предизвика оштетувања или несакани последици од било кој вид. „Ветеринарната заедница треба да одговори на ова прашање, но не сакаме да зборуваме за тоа, иако е јасно дека нашите клиенти даваат марихуана на своите миленици“ - рече тој. Некои можеби ќе ги отфрлат ставовите на Крамер како производ на неговата културно и политички либерална средина, но тој не е сам во оваа борба. Неколку години, д-р Браун го практикува овој третман во мала животинска болница во Охајо. Многу од неговите пациенти се геријатриски миленичиња или пациенти со рак.
Д-р Дон Бут (Dawn Boothe) не би бил изненаден ако ветеринарите еден ден третираат пациенти со аналгетици одобрени од FDA, направени од деривати на канабиноиди. „Мојата реакција е дека тие најверојатно даваат корист од терапевтскиот ефект“ - вели д-р Бут, директор на Клиничка фармаколошка лабораторија на Колеџот за ветеринарна медицина на Универзитетот во Абурн и дипломат од Американскиот колеџ за ветеринарна интерна медицина и Американскиот колеџ за ветеринарство и Клиничка фармакологија. „Но,“ - додаде таа брзо - „никогаш нема да речам дека треба да се даде марихуаната на миленичиња која не е доволно испитана. Велам дека има доволно оправдување дека треба сè уште да ја проучуваме“ - додава таа.
Д-р Бут смета дека ветеринарите не треба да го намалат потенцијалот на марихуаната како терапија за животни, едноставно затоа што тоа е контролирана супстанца или растение; и покрај тоа, истото може да се каже и за морфиумот. Додека фармаколошките ефекти на морфиумот врз луѓето и животните биле темелно проучувани, д-р Бут рече дека тоа не е случај со марихуаната. Јавноста не треба да претпоставува, марихуаната влијае на луѓето и на животните на ист начин. Треба да претпостават, бидејќи марихуаната е природна супстанца, таа не е штетна. Луѓето велат дека марихуаната е нешто природно и затоа е безбедна. „Ветеринарите треба да бидат дел од дијалогот“ - рече таа. „Сакам да видам добро дизајнирана, контролирана клиничка студија за употребата на марихуана за лекување на рак кај животните. Тоа би била прекрасна преводна студија, со значење и за домашните миленици и за луѓето“ - заклучува.
 |
| Д-р Amanda Reiman |
Д-р Аманда Рејман (Amanda Reiman) е менаџер на политиката во Калифорнија за Политичката алијанса за лекови (Drug Policy Alliance - DPA). Со седиште во Сан Франциско, Рејман ја води реформата на марихуаната на ДПА во Калифорнија. Таа спроведе бројни студии за медицинската марихуана и употребата на марихуаната како третман за зависност. Таа исто така е предавач на Факултетот за социјална работа на Универзитетот Калифорнија-Беркли и живее во Оукланд со нејзината мачка, Мама Кас. „Да се има милениче е една од најголемите радости во животот, да му бидеме поддршка кога е болно, дури и на крајот од неговиот животот, што е едно од најтешките времиња. Како човечки старатели, ние сакаме да знаеме дека третманите што ги даваме на нашите животни се ефективни, хумани и предизвикуваат повеќе добро отколку штета. Со оглед на тоа што нашите животински пријатели не можат да ни кажат како се чувствуваат со целосна точност, ние често остануваме да донесуваме одлуки за нивните медицински третмани врз основа на совети и добри намери“ - вели таа.
„Тоа беше ситуација кога неодамна на мојата 11 годишна мачка, Манки (Monkey), ѝ беше дијагностициран рак на цревата. Туморот не беше оперативен и ветеринарот веруваше дека најдобриот чекор ќе биде да го задржи нејзиното расположение што е можно подолго. Ракот предизвика да изгуби многу тежина и таа имаше проблеми со спиењето. Решив да измешам малку масло од канабис во нејзината храна и бев изненаден од разликата. Почна повторно да се однесува како мало маче, способна да јаде и да игра. Таа спиеше и голташе и повторно се однесуваше како порано. Неколку месеци подоцна ѝ беше подобро и јас можев да ја гледам мојата мачка како си игра повторно, а не како умира пред моите очи. Јас споделив со мојот ветеринар дека ѝ го давав овој вид на третман. Мојот ветеринар ме поддржува и како пациент кој се лекува со медицинска-марихуана, имав пристап до лекот што ѝ беше потребен“ - објаснува д-р Рејман.
 |
| Monkey, 11 |
Постојат докази дека марихуаната била користена за лекување на коњите од страна на античките Грци преку третман наречен Берлин Хипиатрика (Berlin Hippiatrica), кој вклучува поставување мешавина од билки, вклучувајќи ја и марихуаната, на рани на коњот. Модерната верзија, наречена Lame Away, беше развиена од Брајан Вокер (Brian Walker) и Ед Бреслин (Ed Breslin) во Калифорнија, инспирирани од ќерката на Вокер, која јава коњи. Откако видела проблеми со воспаление кои не се лекувале со традиционалните лекови за болка и алтернативните терапии како што се хиропрактичари, Вокер направила еден вид на маст која вклучувала THC-A, непсихоактивна форма на (неактивирано) THC, која се наоѓа во марихуаната. Ефектот врз коњите беше зачудувачки, па така Lame Away е создаден. На производна линија сега се вклучени лекови за орална употреба, плус лек за рани и внатрешна тинктура за одржување на здравјето, сите направени со THC-А, така што тие не се психоактивни. Но, тематските препарати и непсихоактивни верзии на марихуана не се единствените производи што ги испитуваат ветеринарите.
Ветеринарот Даг Крамер (Doug Kramer) од Лос Анџелес разви специјална тинктура за кучиња и мачки направена со марихуана наречена Canine Companion. Тинктурата се продава во диспанзери со медицинска марихуана и е наменета за лекување на животни, а наменета е за третирање болки, воспаленија и други здравствени проблеми. Како и кај медицинската марихуана за луѓето, тоа е лично искуство кое обично бара посветеност од страна на пациентот. Крамер имал слично искуство со своето куче како што јас имав со мојата мачка. Марихуаната ја олеснуваше болката за време на нејзините последни недели. Марихуаната ја натера да престане да трепери и да почне да јаде, да стекне тежина и да биде поактивна. Тоа не беше лек, но тоа помогна да се олесни нејзината болка за време на нејзините последни денови.
Љубителите на животни имаат право да истражуваат за можните алтернативни третмани за олеснување на болката и страдањето на нивните миленици. Нашите животни зависат од нас.
Автор: Кристина Т. - доктор по ветерина
No comments:
Post a Comment