Здружение на граѓани за демистификација на канабисот „420 МАКЕДОНИЈА - Скопје“.
Одгледувајте канабис легално! Приклучете се на следниов линк: https://cannergrow.com/r/MV1ZSK
Само обединети сме посилни и даваме поддршка на медицинска, рекреативна и спиритуална употреба на канабисот и индустриската употреба на Конопот во Македонија и ширум светот и противници сме на категоризацијата на Канабисот како наркотична супстанца, бидејќи Канабисот е лековито билно Свето растение...
Терпенот кариофилен е присутен во многу билки и зачини, вклучувајќи: црн пипер, босилек и оригано, а врстите канабис со високи нивоа на овој терпен му даваат зачинета, забавна топлина на носот, слична на цимет и каранфилче. Тој е единствениот терпен познат по тоа што се однесува како канабиноид, бидејќи може да го активира нашиот ендоканабиноиден систем
Кариофиленот дава лута зачинета арома
Терпените обезбедуваат широк спектар на ароматични својства, кои се движат од цветни и земјени ноти, до мошусни и цитрусни. Кога станува збор за зачинетата страна на ароматичниот спектар, кариофиленот е на врвот на оваа листа. Она што го прави кариофиленот (β-Caryophyllene) интригантен терпен е неговата врска со нашиот ендоканабиноиден систем, особено со неговата способност да се врзува за CB2 рецепторите. Поради ова, неговата употреба нуди низа потенцијални медицински придобивки.
Уникатен профил на Кариофиленот
Исто така, наречен бета-кариофилен (beta-caryophyllene) или BCP, овој терпен може да се најде во ароматичните масла како она од рузмарин и масло од каранфилче. Во природата најчесто го има во: хмељот, каранфилчето, црниот пипер, ориганото, циметот и босилекот. Одговорен е за малата доза на лутост поврзана со мирисот на издробен црн бибер. Кариофиленот е поголема молекула од терпените како мирцен и лимонен. Молекуларната структура на кариофиленот содржи и циклобутански прстен, нешто поретко во природата и него го нема во ниту еден друг познат канабис терпен.
Карактеристики на кариофиленот
Молекуларна структура на кариофиленот
Ендоканабиноидниот систем на човечкото тело содржи огромна мрежа на рецептори лоцирани низ целото тело и мозок. Постојат два главни вида: CB1 и CB2 рецептори. CB1 рецепторите главно се наоѓаат во мозокот и централниот нервен систем, додека CB2 рецепторите се наоѓаат главно во нашите периферни органи. Кога канабиноид, како што е THC, се внесува, првенствено се врзува за CB1 рецепторите лоцирани во мозокот и централниот нервен систем, создавајќи еуфоричен ефект.
Уникатната молекуларна структура на кариофиленот му овозможува лесно да се врзува за CB2 рецепторите првенствено лоцирани во рамките на нашиот периферн ендоканабиноиден систем. Ова значи дека не предизвикува никакво еуфорично чувство од канабисот, додека дава многу придобивки поврзани со активирање на тие рецептори, како што е намалувањето на воспаленијата. За разлика од кој било друг терпен, кариофиленот е единствениот кој има можност директно да активира канабиноиден рецептор, особено ЦБ2 рецепторите.
Врсти канабис со високи нивоа на кариофилен
Видовите канабис со високи нивоа на кариофилен имаат тенденција да бидат зачинети и мошусни на мирис, а некои се познати и дека имаат забавен профил. Многу од тие врсти се познати дека предизвикуваат исто чувство на пецкање во носот, слично со чувството кога ќе вдишеме бибер. Кариофиленот се наоѓа на високо ниво во многу видови на семејството канабис наречено „Cookies“ (Колачиња): - Platinum GSC, GSC, Cookies & Cream, Candyland (Platinum Cookies x Grandaddy Purple).
Некои врсти канабис со повисока количина на кариофилен од просечната се:
Некои врсти со многу кариофилен
GSC (Girl Scout Cookies)
Bubba Kush
Sour Diesel
Chemdog
Candyland
Death Star
Original Glue
Cookies and Cream
Gelato
The White
Master Kush
Овој терпен кој го олеснува стресот е присутен и во многу хибридни врсти канабис, познати по тоа што предизвикуваат релаксација и ја намалуваат вознемиреноста. Со оглед на неговите уникатни ароматични ноти, лесно е да се открие во врстата. Многу кремови, масти и мелеми од канабис користат видови со високи нивоа на кариофилен, покажувајќи го неговиот природен ароматичен профил, а истовремено даваат и терапевтски придобивки.
Потенцијални придобивки од кариофилен
Студиите за кариофилен укажуваат на широк спектар на терапевтски потенцијал. Студијата на терпенот кариофилен од 2014 година покажува својства за ослободување од болка кај глувци, а друга студија на глодари покажува потенцијал на кариофиленот да го намали внесот на алкохол, со што овој терпен е можен третман за зависности. Исто така, се покажа дека кариофиленот има антиоксидантни и антиинфламаторни својства и е можна терапија за лекување на воспалителни заболувања на цревата. Истражувањата дури откриле дека кариофиленот може да лекува вознемиреност и депресија. Тековните студии се надеваат дека ќе откријат уште поголем дел од терапевтскиот потенцијал на кариофиленот, вклучително и истражувања кои укажуваат дека може да помогне во зголемувањето на животниот век, со намалување на генскиот стрес.
Интересен факт 1: Доколку некогаш се надувате премногу, кариофиленот може да го намали тоа чудно чувство и да спречи анксиозност или параноја, благодарение на неговото анти-психотично дејство!
Интересен факт 2: Кариофиленот е единствениот терпен познат по тоа што се однесува како канабиноид, бидејќи може да го активира нашиот ендоканабиноиден систем и да предизвика анти-воспалителни реакции.
Ароматичните соединенија кои се наоѓаат во канабисот, наречени терпени, имаат сè повеќе ценета улога како дел од лековитите придобивки на растението. Овие состојки спаѓаат во различна класа од канабиноидите и флавоноидите. Можеби од таа причина добиле значително помалку истражувачко внимание. Канабисот произведува широк спектар на терпени, но во оваа статија ние се фокусираме на ЛИНАЛОЛ (linalool) заради неговите нови терапевтски придобивки
Линалол дава арома на лаванда
Терпените традиционално се сметаа дека само придонесуваат за субјективното искуство со канабис, збогатувајќи ја неговата арома и вкус. Во поново време, терпените добија внимание од појавата на теоријата за синергискиот „ефект на придружба“, кој предлага терапевтските придобивки од канабисот да се подобрат со додавање на повеќе канабиноиди и терпени во споредба со изолирани канабиноиди. Ова укажува на тоа дека терпените можат да ја модулираат јачината на индивидуалните канабиноиди врз дејството во мозокот и телото. Но, ефектот на придружба не исклучува директни дејства на самите терпени за различни цели во телото. Сега се верува дека терпените директно влијаат на обработката на мозокот со модулирање на однесувањето на мозочните клетки. Терпените и терпеноидите се органски соединенија што постојат во растенијата и им даваат мирис и вкус. Терпените се состојките што ја прават секоја врста на канабис посебна, даваат специфични нијанси на мирисот и вкусот на димот кога тревата се пуши и затоа секоја врста е извонредна.
Терпените сами по себе не даваат ХАЈ. Но, во комбинација со THC (и другите психоактивни канабиноиди) и хемиските процеси во телото, тие се она што го прави секој ХАЈ посебен! Тие го модулираат начинот на кој THC влијае врз нас. Концептот дека терпените директно влијаат врз функцијата на мозокот за некои може да изгледа очигледно, но многу години тешко беше да се разликува директниот ефект на терпените врз функцијата на мозокот, наспроти неговиот индиректен ефект врз расположението и субјективната состојба преку модулација на мирисната обработка (т.е. чувството за мирис). Нашето чувство за мирис е сложено поврзано со центрите за емоции и меморија во мозокот, воспоставувајќи потенцијална причина и последица помеѓу пријатниот флорален мирис на лаванда (причината) кај терпенот линалол, со опуштено и подобрено расположение (ефект). Додека миризливата сензација сè уште може да придонесе за ефектот на терпенот, сега се верува дека терпените директно влијаат на обработката во мозокот со модулирање на однесувањето на мозочните клетки.
Аромата на линалол
Linalool не е специфичен за канабисот. Неговиот карактеристичен мирис на лаванда е вообичаен за над 200 видови на растенија. Всушност, толку е вообичаен што дури и оние кои не користат канабис, завршуваат да консумираат над два грама линалол секоја година преку нивната храна. Можеби тоа изгледа дека е многу, но постои многу мал ризик од неповолните ефекти на овој терпен. Линалолот не се задржува во вашето тело и не се акумулира како канабиноидите што се чуваат во масните ткива на телото и мозокот.
Неколку видови канабис содржат високи нивоа на линалол, иако тој ретко се вбројува во првите три најзастапени терпени. Но подолу, ќе најдете неколку врсти кои го содржат, како нивни трет најзастапен терпен:
1. Do-Si-Dos 2. Scooby Snacks 3. Zkittlez
Врстата До-Си-Дос содржи повисока од просечната количина на линалол, но во просек сè уште е третиот најзастапен терпен во неговиот профил. Се појавува со виолетова нијанса во туфките.
Зошто толку многу различни растенија произведуваат линалол? Неговите антимикробни својства се заштитни за растението и претставуваат потенцијална терапевтска употреба кај луѓето. Дали се користеше како ран антибиотик, не е познато, но линалолот (често во форма на лаванда или стебла од кикиритки и лисја) се користи во традиционалните медицински практики и во ароматерапијата, поради неговите седативни и антиепилептички својства. Глувците изложени на пареа од линалол покажуваат намалено ниво на вознемиреност и поналку однесувања слични на депресија. На овие тестови, глувците изложени на пареа од линалол поминуваат повеќе време во околини кои предизвикуваат страв и ќе продолжат да работат за да избегаат од навидум безнадежна ситуација. Ова не е исто како тестирање на вознемиреност и депресија во клиника, но според овие добро проверени мерки, линалолот се чини дека помага.
Линалолот исто така го прави имунолошкиот систем поотпорен на деструктивните ефекти од стресот. Стресот предизвикува промена во распределбата на белите крвни клетки во организмот (т.е. клетките на имунолошкиот систем); процентот на лимфоцити се намалува, а се зголемуваат неутрофилите. Кај стаорци, линалолот ја спречува оваа промена и притоа ги спречува стресните промени во начинот на кој ДНК-то на стаорците беше изразено. Интересно е што авторите на студијава оправдаа дека оваа заштита е посредувана од можноста на линалолот да го активира парасимпатичкиот одговор на телото, кој се активира кога телото мирува и вари храна, а со тоа се вклопува во анти-анксиозните ефекти на линалолот.
Како линалолот влијае врз мозокот?
Студиите индицираат дека ефектите во однесувањето на линалолот може во голема мерка да бидат посредувани од неговите ефекти во мозокот. Еден начин е преку блокирање на рецепторите за примарната ексцитаторна мозочна хемикалија, глутамат, што може да претставува потенцијално антиепилептично својство на овој терпен кај некои форми на епилепсија. Овој терпен, исто така, има можност да го подобри ефектот на другите седативи, како што е пентобарбитал.
Дополнително, линалолот може да делува релаксирачки во мускулите и да има ефекти за ослободување од болка преку дополнителни карактеристични механизми. На пример, линалолот ја намалува сигналната сила на ацетилхолинот, мозочна хемикалија која е потребна за мускулна контракција и движење. Линалолот може да има ефекти слични на анестетици со намалување на ексцитабилноста на клетките во 'рбетниот мозок кои пренесуваат сигнали за болка во мозокот. Некои од способностите за ублажување на болката на линалолот може да се припишат на неговото покачување на нивоата на аденозинот, инхибиторна хемикалија на мозокот, која е особено блокирана од кофеинот. Заедно, ова мноштво цели на нервниот систем придонесуваат за неговите седативни својства, намалување вознемиреност и има придобивки за намалување на болката.
Овие ефекти обезбедуваат основна поддршка за придобивките на линалолот во терапијата со болка. Во една студија, пациенти со прекумерна телесна тежина кои биле подложени на операција за смалување на желудникот, биле изложени на пареа од масло од лаванда богата со линалол. Само 46% од пациентите кои вдишувале масло од лаванда барале пост-оперативен опиоиден лек, споредено со 82% од контролната група. Понатаму, морфиумските потреби на оние кои се во групата со лаванда, биле скоро колку половина од потребата од контролната група, заедно сугерирајќи дека линалолот може да ја намали потребата за пост-оперативен третман за болка базиран на опијати.
Потенцијални придобивки на линалол кај Алцхајмеровата болест
Можеби највозбудливата терапевтска употреба на линалолот е неговиот потенцијал како нов третман кај заболени од Алцхајмерова болест. Алцхајмеровата болест е прогресивно и во моментов неповратно заболување предизвикано од дегенерација на мозокот. Оваа дегенерација предизвикува сериозни проблеми во сеќавањето и когнитивно оштетување. Во моментов нема лекови за Алцхајмерова болест и тековните стратегии за лекување се во голема мерка неефикасни за закрепнување на мозочната функција. Ова ги натера научниците да бараат идентификација на техники во обид да го вратат курсот на болеста и да ја вратат нормалната функција на мозокот.
Ветувачка студија објавена во 2016 година укажува на линалолот како потенцијален третман за Алцхајмерова болест. Во генетскиот модел на глушец болен од Алцхајмерова болест, линалолот поврати многу од нарушувањата во однесувањето и когнитивните состојби поврзани со оваа болест. Понатаму, тој го намали бројот на плаки во мозокот и клеточните мембрани што ја дефинираат болеста и придонесуваат за дегенерација на мозокот. Линалолот сè уште има многу пречки пред да се започне со негова општа употреба. Но, овие студии кај Алцхајмер, заедно со претходните студии, кои демонстрираат придобивки при болка, вознемиреност и депресија, укажуваат на важноста на континуираното истражување за терапевтските придобивки на терпенот линалол, но и другите терпени што природно се јавуваат во растението канабис.
Феландренот произведува пепер-минт, дрвенест и благ цитрусен ароматичен профил и лесно се апсорбира, што го прави прилично чест додаток на мноштво козметички производи. Тој, исто така, е главен во холистичката источна медицина веќе долго време, користен поради неговите антифунгални и антибактериски својства
Дава ментолен и дрвенест, но малку цитрусен мирис...
Од долгата листа на откриени терпени кои се наоѓаат во канабисот, само околу 30 се релативно чести кај повеќето комерцијални видови на канабисови цвеќиња. Во рамките на таа листа, осум од најчестите (примарни) терпени се: лимонен, пинен, хумулен, оцимен, мирцен, линалол, кариофилен и терпинолен. Освен тоа, околу 20 други се на листата на секундарни терпени кои обично се застапени во многу помала мера, во најчесто користените врсти канабис и поради тоа помалку се познати, бидејќи помалку се изучуваат.
Фелaндренот првпат е откриен во маслото од еукалиптус. Феландрен е име за еден пар на органски соединенија: Алфа-Феландрен и Бета-Феландрен, кои имаат слична молекуларна структура и слични хемиски и лековити својства и кои најчесто се добиени од неколку растителни видови на еукалиптус. И покрај недостатокот на детални истражувања, има доста податоци за овој секундарен терпен. Феландренот е еден од оние секундарни терпени кои не добиле многу внимание од истражувачите и канабис ентузијастите...
Иако овој терпен е малку мистериозен, легализацијата на канабисот ја отвора можноста за повеќе истражувања! Во студијата од 2017 година, алфа-феландренот бил откриен во врстите на канабис: Trainwreck и Jack Herer. Ова беше направено со тестирање на 233 примероци од 30 сорти од клиничкиот диспанзер преку гасна хроматографија. Во студијата, феландренот бил класифициран како секундарна карактеристика кај соеви кои содржат високи количини на терпинолен. Во подоцнежен модел на студијата, исто така, се откри дека соевите: Ace of Spades и SAGE имаат количини во трагови на алфа- и бета-феландрен. Најверојатно сите врсти го содржат, но не во доволна количина за тоа да може да биде детектирано.
Алфа- и бета-феландрен се пар на органски соединенија кои се многу слични, но малку различни во нивната хемиска структура. Пред нивното откритие во почетокот на 1900-тите, феландрените често биле погрешно идентификувани како лимонен и пинен. Само откако соединенијата биле тестирани во маслото од еукалиптус, било откриено дека феландренот всушност се дели на две различни изомерни соединенија. Соединението лесно се апсорбира од организмот и има доста лековити својства и се користи во ароматерапијата, со што овој терпен е заедничка состојка на мноштво козметички производи.
Студијата на глодари од 2015 година ги тестираше стимулативните својства на феландрен заедно со лимонен, покажувајќи дека двата терпена имаат и антихипералгезични и антидепресивни својства. Сепак, не е јасно дали феландренот ќе ги прикаже истите карактеристики во изолација, поради тоа што сите состојки од канабисот најдобро функционираат заедно, благодарение на ефектот на придружба! Исто така, се верува дека Феландренот има и други потенцијални анти-канцерски (in vitro студија) и антиинфламаторни (глодарски студии) бенефити и му помага на канабиноидот ТХЦ во борбата со малигните клетки. Ова рано истражување не ни кажува многу за ефектите на феландренот кај луѓето, особено според нивоата на застапеност во канабисот. Овој терпен, очигледно, се користел во традиционалната кинеска медицина за лекување на дигестивни нарушувања, иако неговата медицинска ефикасност сè уште не била многу истражена од страна на западната медицина.
Покрај тоа што сите поседуваме ендоканабиноиден систем, мозочните клетки имаат рецептори за THC, кое природно ја имитира молекулата невротрансмитер наречена Анандамид! Што е тоа анандамид? Каква е врската на анандамидот со плодноста, меморијата и учењето?Како THC ја имитира молекулата невротрансмитер? Кои се други извори на анандамид? Која храна го стимулира мозокот и дава добро блажено чувство?
ТХЦ и Анандамидот не случајно се толку слични!
Анандамид
Што имаат заедничко: желбата за чоколадо и глувците кои забораваат? Одговорот е: анандамид. Неговото име доаѓа од ANANDA, санскритски збор за „блаженство“. Состојбите, како што се: munchies (зголемен апетит за специфична храна, на пр. благо особено чоколадо), плодност и меморија и сл., се поврзани со молекулата гласник наречена anandamide. Оваа молекула придонесува за пренесувањето пораки до мозокот во врска со: болка, расположение, депресија, апетит, меморија и плодност. Невротрансмитерот анандамид е изолиран во чоколадото. Интересно е тоа што анандамидот се создава природно во мозокот. Анандамидот, како и другите невротрансмитери, се распаѓа брзо откако е произведен. Откритието на Anandamide може да доведе до развој на сосема ново семејство на терапевтски лекови. Хемиската структура на анандамидот обезбедува увид во процесите кои влијаат врз човечкото однесување на молекуларно ниво.
Во 1988 година, беа откриени специфични рецептори за THC (тетрахидроканабинол - фитоканабиноид, активната состојка во марихуаната). ТХЦ не се наоѓа природно во телото. Активната состојка во марихуаната ТХЦ се врзува со рецепторите, кои претставуваат структури на површината на клетките во кои одредени молекули може да се заклучат, со што е можно да се пренесе сигнал преку клеточниот ѕид. „Активната состојка ќе се заклучи со протеинот на мембраната на клетката, а тоа ќе предизвика реакција во клетката“ - објаснува д-р Дитомасо. Во случајот на ТХЦ, таа хемиска реакција е она што причинува корисниците да се чувствуваат воздигнато и блажено.
Молекуларната структура на ТХЦ е многу слична со онаа на анандамидот. Сличноста му овозможува на канабиноидот ТХЦ да ги имитира функциите што оваа молекула трансмитер ги прави. Анандамидот многу брзо се распаѓа, не дозволувајќи им на луѓето да достигнат хај и да го одржат „природниот хај“. На ТХЦ му треба повеќе време за да се распадне, давајќи му на корисникот психо-активно возвишено чувство. Долгата јаглеводородна опашка на анандамидот го прави растворлив во маснотии и овозможува лесно да се лизне низ завесата богата со јаглеводород, што го изолира мозокот од крвотокот. Забележете дека тродимензионалната форма на молекулата анандамид силно наликува на онаа на THC. Но, за разлика од ТХЦ, анандамидот е многу понежен и побрзо се распаѓа во телото. Тоа објаснува зошто анандамидот не произведува постојан природен „хај“.
Нервните клетки комуницираат со ослободување на специјални молекули налик на „клучеви“ кои се пресретнати од други нервни клетки. Постојат многу различни видови на молекуларни клучеви, секој со свој карактеристичен облик. Површините на целните нервни клетки се обложени со рецептори, кои се како „брави“ за да се совпаднат со „клучевите“. Кога клучот се вклопува во рецепторот, површината на нервната клетка се менува на некој начин. На пример, кога молекулата-клуч се заклучува во рецепторот на површината на нервната клетка, таа отвора врата во мембраната која им овозможува на хлоридните јони да допловат во клетката. Досега непознатиот природен молекуларен клуч, т.е. специфичен „блаженствен рецептор“ за THC, беше изолиран од израелскиот научник д-р Рафаел Мешулам во 1992 година: арахидонил етаноламид (arachidonyl ethanolamide), подоцна наречен „анандамид“. Тој успеа да го изолира анандамидот како „блажена“ трансмитер клетка, што THC ja емитира. Д-р Мешулам успеа да го изолира ТХЦ многу порано, во 1964 година.
Значи клетките невротрансмитери како анандамидот се како „клуч“ што може да се прикачи како за „брава“ на рецепторите од нервните клетки. Откако клетката гласник ќе најде добра врска со рецепторот, таа може да се закачи и да ја отвори нервната мембрана за да овозможи хлоридните јони да влезат во клетката. Ова го изедначува товарот внатре и надвор од клетката. „Клучот“ мора да се отстрани, за да ѝ овозможи на нервната клетка да работи повторно. Ензимите ги разбиваат „заклучувачките“ трансмитерни молекули по одредено време. Нервните клетки ќе престанат да работат, доколку молекулата гласник остане.
Значи клучевите мора да се отстранат повторно од бравата или нервната клетка трајно ќе остане блокирана. Одредени ензими се создаваат во телото за да ги отстрануваат (со деградирање и уништување) клучевите по одреден временски период, така што нервната клетка може да се врати во функција. Лековите (фармацевтските) кои имаат силен ефект врз централниот нервен систем, честопати имитираат природни молекуларни клучеви. На пример, морфинот е супстанца создадена за спречување на болката, којашто е во можност да се заклучи во „опиатскиот рецептор“ присутен на нервните клетки. Научниците сметаат дека бидејќи морфинот не е природно присутен во телото, мора исто така, да постои природна клуч-молекула со многу слична форма која го активира овој рецептор. Природните клучеви се покажаа како молекули наречени енкефалини (enkephalins). Иако синтетичкиот морфин е само лоша копија на природниот енкефалин, тој е многу помоќен (и создава поголема зависност) од енкефалините, бидејќи ензимите создадени за нивно уништување не можат да го отстранат од рецепторите.
Разликата на морфинот и канабисот е во тоа што канабисот не е синтетички и природно се совпаѓа со нашиот систем. Подоцна беа воведени „подобрени“ фалсификати на енкефалините кои создаваат помалку зависност од морфинот: кодиен (codiene) и демерол (demerol). Истражувачите почнаа да бараат места на рецепторите за да го објаснат делувањето на други лекови, супстанци и токсини на сличен начин.
Се покажало дека анандамидот создава или уништува краткотрајни мемориски нервни конекции. Во студии на животни, зголемувањето на анандамидот резултира со заборавање, но ова е здраво заборавање. Анандамидот помага да ги задржите информациите како: Каде сте го паркирале вашиот автомобил или каде сте ги оставиле клучевите? Тоа ви овозможува да ги заборавите непотребните информации како: Облеката или фризурата на случајните минувачи. Познат експеримент прочуен како Morris Water Maze, покажува што се случува со краткорочната меморија кога анандамидот е инхибиран. Глувците се ставаат во базен со вода за тестирање со платформа, за да можат да се искачат надвор од водата. Платформата се отстранува, откако глувците ќе запомнат каде е ставена. Глувците природно ќе ја бараат платформата и потоа ќе сфатат дека ја нема. Тие потоа ќе се фокусираат на преживување со пливање. Глувците со администриран лек за блокирање на анандамидот, вечно продолжуваат да ја бараат платформата, затоа што тие (постојано) забораваат дека платформата не е таму.
Анандамидот ензимично се синтетизира во областите на мозокот кои се важни за меморијата и за повисоките мисловни процеси и во областите кои го контролираат движењето. Тоа значи дека функцијата на анандамидот не е само да произведе блаженство, тој постои заради нешто многу поважно. Врските помеѓу нервните клетки се поврзани со учењето и меморијата. Нервните клетки можат да направат нови врски и да ги уништат старите. Повторната употреба на врската ја прави посилна; Некористењето на таа конекција може да предизвика загуба на врската. Некои биохемиски докази сугерираат дека анандамидот игра клучна улога во создавањето и уништувањето на краткотрајните невронски врски. Студиите на животни укажуваат на тоа дека анандамидот предизвикува заборавање. Се претпоставува дека супстанциите кои го задржуваат анандамидот од врзување кон неговиот рецептор, може да се користат за третирање на губењето на меморијата. Земјоделскиот истражувач Гери Веснер (Gary Weesner), ја проучувал ефективноста на анандамидот како животински седатив. „Свињите [третирани со анандамид] одат помалку и лежат повеќе“ - истакнува Веснер. „Гледаме намалена телесна температура и побавно дишење - сите индикатори се во согласност со смиреноста“ - додава тој.
Анандамидот дејствува како сигнализатор кога ембрионот се врзува за женската матка. Всушност, анандамидот е во повисока концентрација во матката, отколку во мозокот. Сперматозоидите содржат рецептори кои ја прифаќаат молекулата анандамид. Теоретски, нарушувањето на функцијата на анандамидот може да има врска со плодноста. Повеќе истражувања се потребни за да се испита односот помеѓу плодноста и лековите (фармацевтските) кои делуваат како анадамидот. Ако ТХЦ може да се заклучи во анандамидните рецептори, постои можност овој канабиноид да се меша со сигнализацијата помеѓу матката и ембрионот, што сугерира дека може да биде лек за неплодност.
Нашето тело е создадено да консумира канабис! Сите имаме ЕКС!
Надвор од мозокот, анандамидот дејствува како хемиски трансмитер помеѓу ембрионот и матката, за време на имплантацијата на ембрионот во ѕидот на матката. Тоа е една од првите комуникации што се јавуваат помеѓу мајката и детето. Највисоките концентрации на анандамид во телото не се наоѓаат во мозокот, туку во матката непосредно пред имплантацијата на ембрионите и ова го потврдуваат направените досега студии на животни. Концентрацијата на анандамид се менува како што матката станува поприфатлива за имплантација на ембриони. Истражувачите успеале да пронајдат дефинитивна цел за анандамидниот сигнал на матката: двоклеточните ембриони на глувците содржат повеќе анданамидни рецептори од било кое познато ткиво, вклучувајќи го и мозокот.
Храна која дава добро блажено чувство! Која е сличноста на чокладото со канабисот?
Чоколадата има слична структура како анандамидот, односно како THC. Д-р Даниел Пиомели (Daniele Piomelli) го проучувал ова како научник во Институтот за неврологија во Сан Диего (Neuroscience Institute in San Diego), Калифорнија, кој го водел овој проект и продолжува да истражува во Институтот за неврологија, заедно со д-р Емануел Дитомасо (Emmanuelle diTomaso) кој веќе го споменавме и кој работеше на оригиналната студија во Сан Диего (сега е истражувач на Харвард). Чоколадото содржи повеќе од 300 познати хемиски состојки. Научниците работат на изолирање на специфичните соединенија кои можат да објаснат некои од пријатните ефекти од консумирањето чоколадо. Д-р Пиомели заедно со своите соработници открил дека темната чоколада има три соединенија кои го имитираат анандамидот и силно личат и делуваат како него. Тие веруваат дека „чоколадото содржи фармаколошки активни супстанции кои имаат ист ефект врз мозокот како марихуаната и дека овие хемикалии може да бидат одговорни за желбата за чоколадо“. Еден од најпознатите пријатни ефекти на јадењето чоколадо е „доброто чувство“ што го дава, затоа многумина се зависни од чоколадо, кое создава многу поголема зависност од канабисот.
Други извори за Анандамид
Кофеинот е најпозната состојка (ја има во чоколадата во мали количества) што делува на сличен начин стимулирајќи го нашиот мозок, додека пак, теоброминот е слаб стимуланс, исто така присутен во чоколадата во малку повисоки количества. Комбинацијата на овие две хемиски состојки (и можеби и други непознати) може да го обезбеди тоа „чувство на воздигнување“ кое е искуство од јадењето чоколадо. Фенилетиламинот, исто така, се наоѓа во чоколадата. Тој е поврзан со амфетамините, кои се силни стимуланси. Сите овие стимуланси ја зголемуваат активноста на невротрансмитерите (мозочните хемиски сигнализатори) во делови на мозокот кои ја контролираат нашата способност да обрнеме внимание и да останеме свесни и дубни. Додека стимулансите придонесуваат за привремено чувство на благосостојба, постојат и други хемиски состојки и соединенија и други теории за тоа: зошто чоколадата прави да се чувствуваме добро? ТХЦ, сепак, не се наоѓа во чоколадото...
Чоколадата и ТХЦ се однесуваат поинаку како трансмитери. Пиомели вели: „Одговорот на ТХЦ и на анандамидите од чоколадата воопшто не е ист, дури и ако концентрациите би можеле да се направат споредливи“. Чоколадото може да создаде блажено чувство, додека не дава континуиран психоактивен хај. Неодамна тој пронајде молекула којашто природно се јавува во телото, којашто го имитира анандамидот. Анандамидот не е единствената молекула слична на THC чија функција е сигнализирање во мозокот. Природно произведениот sn-2 арахидонилглицерол (2-AG), исто така, може да се заклучи во блаженствениот рецептор. Sn-2 арахидонилглицерол (Sn-2 arachidonylglycerol - [2-АГ]) може да се „заклучи“ во истите блаженствени рецептори. Оваа молекула е уникатна поради тоа што функционира за 170 пати поконцентрирано од анандамидот. Молекулите на 2-АГ се наоѓаат во различни делови од мозокот. Д-р Пиомели објаснува дека функциите на анандамидот и 2-АГ се комплементарни, едно со друго прават целина, се надополнуваат.
Научниците, исто така, откриле соединенија кои го блокираат распаѓањето на анандамидот. Д-р Пиомели и неговиот тим пронајдоа други хемикалии во чоколадо, кои може да го инхибираат природното распаѓање на анадомидот. Ова значи дека природниот анандамид може да се задржи подолго од нормално, со што се чувствуваме прекрасно подолго кога јадеме чоколадо и ете зошто консумирањето канабис и чоколадо одат рака под рака. Пиомели шпекулира дека дел од задоволството од чоколадата, доаѓа токму од анандамидот и N-ацилетаноламините (N-acylethanolamines) кои го задржуваат анандамидот. „Зборуваме за нешто многу, многу, многу, многу поублажено од хајот“ - вели тој.
Сепак, ефектот на чоколадата и канабисот не може да се изедначи, иако има сличности на молекуларно ниво. Значи како што кажавме, одговорот на THC и на анандамидите на чоколадата воопшто не е ист, дури и ако концентрациите може да се направат споредливи. „Можеби ќе можеш да го подобриш расположението со блокирање на распаѓањето на анандамидот. Тоа не е само нешто фино што го направивме, така што сега знаеме повеќе за чоколадата. Се надеваме дека тоа може да придонесе за помагање во лекувањето на ментални болести“ - истакнува д-р Пиомели. Разбирањето на тоа како функционираат овие механизми, може да дозволи позитивните лековити ефекти на природниот невротрансмитер анандамид и на безбедниот фитоканабиноид ТХЦ терапевтски да се експлоатираат без негативни последици.
Од многуте активни состојки во марихуаната, канабиноидите - чудотворните молекули кои ја обезбедуваат медицинската ефикасност на растението - не се целата слика! Некои корисници на канабис најчесто се свесни за терпените, состојките до одредена мера спроедливи со канабиноидите, а кои му го даваат на цветот од билката канабис неодоливиот и специфичен мирис
Зошто некои туфки мирисаат како цитруси, како лимони?
Она што повеќето не знаат е дека терпените, исто така, даваат терапевтски олеснувања, исто како и нивните братучеди канабиноидите. Терпените се произведуваат во посебни секреторни клетки во рамките на трихомите на растението. Тоа се микроскопските смолести жлездички кои ги покриваат цветовите како снежна покривка, а понекогаш и лисјата. Ова е исто така, местото каде што се создаваат сите канабиноиди, како ТХЦ и ЦБД и сите останати. Во природата постојат околу 20.000 терпени, а повеќе од 200 се идентификувани во канабисот.
Како аминокиселините, терпените се моќни градежни блокови во рамките на физиологијата на растението, кои помагаат во производството на витамини, хормони, пигменти, смоли и - ДА - најважниот дел од билката - канабиноидите. Канабис растенијата ослободуваат повеќе терпени кога температурите се повисоки. Покрај аромата, терпените играат неколку улоги, вклучувајќи заштита на растението канабис против предатори како инсекти и животни. Овие специјални молекули сочинуваат околу 10 до 20 проценти од вкупната смола во трихомот. Се проценува дека 10 до 30 проценти од смолата од марихуана доаѓа токму од терпените.
Лимонен е терпен кој пренесува мирис на цитруси-агруми (портокал, мандарина, лимон, лимета или грејпфрут-цитрон), смрека, рузмарин или мента. Лимоните и другите агруми содржат големи количества лимонен, особено во кората. Така, кога некој ќе почувствува арома на цитрус во канабисот (или која било друга растителна материја), станува збор за буквално истата состојка што го произведува овој мирис во цитрусните овошни плодови. Додека пријатните киселки ароми секако се посакувани од страна на рекреативните корисници, пациентите, пред сè сериозно болните, сè повеќе се интересираат за лековитиот потенцијал што во себе го крие овој терпен. Кога животот ќе ви подари лимони - направете си лимонада!
Како мирценот, лимоненот има неколку медицински придобивки. Се покажало дека помага кај дигестивните проблеми особено со варењето на храната, помага при олеснувањето на депресијата и се покажа дека поседува антибактериски и анти-габични својства. Лимоненот исто така има антиинфламаторно дејство, што го прави ефикасен кај голем број состојби. Негова највредна особина е тоа што тој е анти-пролифератив, што значи дека е ефикасен антиканцероген лек! Анти-туморските својства на лимоненот го генерираа најголемото внимание од страна на медиумите. Овој терапевтски терпен е познат по тоа што помага во борбата против анксиозноста, па дури и го третира рефлуксот (прекумерна желудочна киселина). Лимоненот може да го подобри расположението и дури е откриено дека ги раствора жолчните камења.
Како и во сите области на проучување на медицинските квалитети на канабисот, потребно е да се спроведат повеќе истражувања за подобро разбирање на својствата на терпените како лимонен. Додека човечките испитувања се во недостаток, фактот што лимонен не се појавува во Прилог I од Законот за контролирани супстанции во САД (за разлика од THC, CBN и канабисот сам по себе), лесно е истиот да се добие и легално може да се користи во студиите за научни цели. Студијата спроведена во 2011 година на Универзитетот во Аризона и објавена во зборникот Oncology Reviews покажа дека лимоненот има антиканцерогени својства и е модулатор во рамките на имунолошкиот систем на телото. Студијата заклучува: „... опсервациите од клеточната култура, животните и епидемиолошките студии го поддржуваат присуството на антиканцерогени својства во кора од цитрус“.
Студијата спроведена во 2013 година во Центарот за рак на Универзитетот во Аризона и објавена во зборникот Cancer Prevention Research (Истражувања за превенција на канцери) откри дека лимоненот е ефикасен во спречувањето на пролиферацијата на клетките на ракот и намалувањето на големината на туморот. Овој човечки опит вклучувал 43 жени кои неодамна биле дијагностицирани со рак на дојка. Следната студија во 2015 година покажа слични резултати. Студијата спроведена во 2014 година во Франција и објавена во списанието Антивоспалителни и антиалергиски агенси во медицинската хемија (Anti-inflammatory and Anti-allergy Agents in Medicinal Chemistry) објави дека лимоненот има антиинфламаторни својства, што го прави значаен за лекување на рак (воспалителна состојба). Студијата откри дека лимоненот поседува „изненадувачка“ способност да ги спречи туморите да го нападнат околното ткиво со намалување на нивната способност да создадат нови крвни садови. Овој моќен терпен, исто така, покажа дека игра голема улога во заздравувањето и регенерацијата на кожата и ткивата.
Луѓето кои живеат во држави кадешто канабисот е нелегален, најчесто се принудени најлековитата билка да ја набавуваат од црниот пазар и со тоа законот да ги третира како криминалци. Поради тоа обично не се во можност да имаат увид во тоа што го купуваат и ретко имаат можност да одберат конкретна врста... Сепак, неколку видови покажале дека содржат поголеми количини на терпенот лимонен од други. За оние среќници кои живеат во држави со легални диспанзери и продавници за канабис, следниве врсти можат да ви обезбедат солидна доза на лимонен:
*OG Kush: Урамнотежена хибридна врста која обезбедува тотална релаксација на умот и телото. Олеснува од болката и анксиозноста без да предизвика поспаност;
*Lemon OG Kush: Индика доминант со брзо дејствување кое обезбедува ослободување од стрес, вклучувајќи релаксација, стимулација на апетитот и покачување на расположението (се бори против депресија);
*Jack the Ripper: моќен хибрид кој создава дебел, груб чад и дава интензивна еуфорија, а покрај од акутна и хронична болка, нуди олеснување и од стресот;
* Lemon Diesel: балансиран хибрид кој прво обезбедува брзо дејство на сатива, проследено со релаксација на телото како индика;
* Lemon C4: хибрид кој обезбедува среќа и церебрална релаксација;
* Sour Diesel: моќен сатива-доминантен хибрид кој обезбедува олеснување од стрес, анксиозност, болка и депресија и обезбедува долготрајно дејство.
Кога животот ќе ви подари лимони - направете си лимонада! Пронајдете ги соодветните „лимони“ за вас и добро исцедете ги ;) - Ваша МониК
Наодите од една нова студија за канабис укажуваат дека оваа билка не само што е добра за телото, туку добра е и за умот, духот, но и мозокот - психата во целост! Клучниот проблем во грижата за пациентите со психоза е тоа што тие често се колебаат да земаат антипсихотични лекови поради загриженост за несаканите ефекти - но, лекувањето базирано на канабис може да го промени ова
Канабисот лекува и спречува психоза!
Психијатриските пациенти третирани со супстанцијата пронајдена во канабисот, канабидиол, покажаа значително намалување на психотичните симптоми и исто така, е поверојатно да бидат оценети како „подобрени“ од страна на нивниот психијатар - покажува една најнова студија. Психотичните нарушувања влијаат на 2-3 проценти од популацијата. Тие обично започнуваат во раните зрели години и симптомите можат да бидат доживотни. Пациентите обично доживуваат параноја, халуцинации и недостаток на мотивација. Главниот третман за психоза е антипсихотичен синтетички лек, кој беше првата линија на третманот од 1950-тите. Овие лекови обично се делумно ефикасни, со низа трајни оштетувања од несаканите последици, зависност и кај околу една третина од пациентите воопшто не делуваат.
Антипсихотичните лекови дејствуваат со блокирање на допаминските рецептори во мозокот. Сепак, допаминот не е единствениот невротрансмитер чија функција е изменета за време на психоза. И кај некои пациенти, функцијата на допамин дури може да биде релативно нормална. Значи, постои потреба од нови лекови кои се насочени кон други невротрансмитерни системи кои се вмешани при појавата и развојот на оваа ментална состојба. Претходните истражувања на Кралскиот колеџ во Лондон (King’s College London) покажаа дека канабидолот (ЦБД), супстанца пронајдена во канабисот, има широко спротивни ефекти врз функцијата на мозокот и врз симптомите на главното психоактивно соединение во канабисот, делта-9-тетрахидроканабинол (THC). ЦБД ги намалува непријатните ефекти од големите количини на ТХЦ, особено истакнати кај некои почетници. Ова сугерира дека ЦБД би можело да биде корисно како третман за психоза и други нарушувања во менталното здравје. Оваа студија, објавена во American Journal of Psychiatry, е прва плацебо-контролирана клиничка студија на ЦБД кај пациенти со психоза.
Филип Мекгиер (Philip Mcguire) е професор по психијатрија на Кралскиот колеџ во Лондон. „Ние на испитување дадовме 88 пациенти со психоза или ЦБД или плацебо во период од шест недели заедно со постојаните антипсихотични лекови“ - велат истражувачите. Пред и по третманот, истражувачите го оценија нивото на психотични симптоми и психијатарот на пациентот ја оцени нивната состојба во целост. Ниту истражувачите, ниту психијатрите не знаеле дали пациентите примале ЦБД или плацебо. Имаше намалување на симптомите кај пациентите третирани со ЦБД, а клиничарите во потрага по нив мислат дека тие се подобрија. Стапката на можни несакани ефекти кај пациентите кои биле третирани на ЦБД не била повисока од кај пациентите кои биле третирани со плацебо.
Иако сè уште е нејасно точно како функционира ЦБД, знаеме дека дејствува на поинаков начин од антипсихотичните лекови, па затоа може да претставува нова класа на третман. Отсуството на несакани ефекти е исто така потенцијално важно, бидејќи клучен проблем во грижата за пациентите со психоза е тоа што тие често се колебаат да земаат антипсихотични лекови поради загриженост за несаканите ефекти и поради страв да не станат зависници. Следните чекори се да се спроведат поголеми испитувања на ЦБД за да се потврдат овие почетни ветувачки наоди и да се процени ефективноста на ЦБД кај други пациенти.
